Otwieram oczy.

 Przede mną ciemność przez którą ledwo cokolwiek widać. Stojąc ubrana w zwiewną suknię czuję jak spada na mnie kropla deszczu. Powiew letniego wiatru bezwstydnie pozbawia mnie chusty z ramion. Jednocześnie odgarnia mi włosy z piersi i szyi na których pojawiła się gęsia skórka.

Druga… Trzecia.

Tańcząca w rytm wiatru suknia zaczyna oplatać moje nogi na które wcześniej założyłam czarne pończochy. Czuję zapach namiętności drażniący moje zmysły słodkim zniewoleniem.

Idę czując jak krople spadają na rozgrzane ciało. Zaczynają spływać po moich włosach, przenosząc się na ramiona i dekolt ściśnięty gorsetem. Czuję jak oplatają moje ciało i stapiają się ze mną. Gubiąc po drodze resztki wstydu zapalam papierosa wyciągniętego z piersi.. Pojedyncze źdźbła trawy pieszczą mnie po kostce zostawiając nutkę pragnienia, rozkoszy.

Dookoła mrok, blask lampy próbujący przebić się przez gałęzie drzew pokazuje drogę a na końcu cmentarz.

Gdy rytm deszczu kołysze sonatą pełną marzeń idę.

Z każdym wdechem dym coraz bardziej natrętnie wypełnia przestrzeń wewnętrznego pragnienia.

 Zmysłowych fantazji.

Oddech galopuje przesycony dotykiem pożądania i tęsknoty wyczekiwany na kolejną kroplę.

I jest.

Czuję jak spływa.

 Jak gubi się w zakończeniach nerwów pulsujących pod jego płynnością.

Idę.

Pochylając się do zdjęcia butów nagle dostrzegam męską sylwetkę.

On? Tutaj?

Był ubrany w czarne spodnie, koszule która z każdym muśnięciem wiatru lekko odsłaniała szyję. Czapka przysłaniała jego oczy.

Spoglądając na mnie wyjął Jacka Danielsa.

Wyciągnął dłoń… Delikatny uścisk przepełniony czułością… A ja już nie mogłam wytrzymać napięcia… Cofnęłam dłoń.

Mrożący dystans odbijał się w myślach ogarniętych szaleństwem, które chcą ciało rozedrzeć na strzępy, by zabić upominającą się o dotyk nagość.

Jego spojrzenie spowodowało przeszywający dreszcz.

Otworzył butelkę.
Wokół tylko nuty rozkoszy wypełniają przestrzeń.
Pierwszy łyk, drugi…

Zmysłowo oblizując górną wargę spoglądam w jego stronę.

 luźne szepty … bez formułowania wniosków… bez dociekań… bez interpretacji…

Oddając butelkę szepnął abym się nie bała… Po czym wyciągnął zza siebie nóż.

 Skąd?

Nie wiedziałam.

Drgnęłam z przerażenia.

Szept „Nie bój się”.

O niczym nie myśląc płynę za słowami wewnętrznie doprowadzając się do obłędu.

Kieruję swoją dłoń na rozpalone lekko wilgotne ciało.

Przecina wstążkę która więziła me piersi.

Powietrze przesiąka zapachem siarki z samego dna piekła. W naszych oczach obłęd w swojej najczystszej formie. Chciwość i żądza krwiobiegiem rozlewa się wszędzie.

Czując jak kolejna kropla deszczu wręcz pali się na mym ciele….

Nie wytrzymując napięcia…

Budzę się….